تعطیلی "ارج" به نفع دلالان سازمان یافته/ چرخ سانتریفیوژ که نچرخید، چرخ "صنعت" هم بتن‌ریزی شد

گروه اقتصاد رجانیوز - مصطفی ظاهری: استراتژی های غلط سیاسی و و بی سیاستی اقتصادی دولت تدبیر و امید به قدری فاحش بود که نتایج آن در همین دولت یازدهم به ثمر نشسته و تلخی خود را به کام مردم تحمیل کرد. استراتژی هایی که فقط بخشی از نتایج آن باج گیری های غرب و دول ضعیف عربی از کشور، واگذاری و تعطیل صنایع حساس هسته ای به غرب در عرصه سیاسی و رکود صنایع و بخش تولیدی کشور و ورشکستگی اقتصادی بوده است. تعطیلی کارخانه 80 ساله ارج آخرین نتیجه این سیاست های قبیله ای دولت روحانی بود که روز گذشته خبر آن شوک جدیدی را به کشور وارد کرد.

تعطیلی کارخانه معظم ارج که سابقه 80 ساله در کشور دارد در حالی صورت پذیرفته که رهبر معظم انقلاب از سال 1391 بارها و بارها از اجرای اقتصاد مقاومتی در کشور توسط قوه مجریه صحبت کردند و حتی سیاست های اجرایی آن را که حمایت از تولید ملی یکی از ارکان مهم آن به شمار می رود را در همین دولت در بهمن 1392 ابلاغ کردند؛ لیکن هر آنچه در این سه سال از اجرای اقتصاد مقاومتی شاهد بودیم چیزی جز وعده دادن های بی پایان مسئولین دولتی و بخش نامه بازی وزارت خانه ها نبوده است؛ در حالیکه اقتصاد مقاومتی به بخش نامه بازی و سخنرانی و همایش نیاز ندارد، بلکه به اقدام و عمل آنچه که شعار امسال است نیازمند است.

 رهبر معظم انقلاب  در دیدار با اعضای هیئت دولت در سال 94 حتی  به آسیب شناسی واحد های تولیدی کشور پرداختند و راه حل خروج از مشکل را به مسئولین دولت نشان دادند. راه حل هایی که اگر دولت یازدهم گامی در اجرای آن  بر می داشت، مسلما امروز خبر تعطیلی ارج را نمی شنیدیم.

حضرت آیت الله خامنه ای 4 شهریور 94 در بخشی از بیانات خویش در دیدار با رئیس‌جمهور و اعضاى هیأت دولت‌ یازدهم می فرمایند:

حالا من اینجا بگویم که آقای نعمت‌زاده اگر میخواهند دنبال بکنند، تعداد کارخانه‌هایی را که الان کار نمیکنند -یعنی کارخانه‌ای است که همه چیزش آماده است و الان کار نمیکند- برای ما آمدند گزارش دادند؛ عدد و رقمی دقیق را؛ تعداد کارخانه‌هایی را که زیر پنجاه درصد دارند کار میکنند مشخّص کردند؛ تعداد کارخانه‌هایی را که زیر هفتاد درصد دارند کار میکنند مشخّص کردند. خب، حالا هفتاد درصد یک چیزی امّا زیر پنجاه درصد! بعضی از اینها مشکل نقدینگی دارند؛ یعنی سرمایه ‌در گردششان مشکل دارد -که این کار کار بانک‌ها است، بایست بانک‌ها جواب بدهند در این زمینه؛ که اگر در اقتصاد مقاومتی، همان کارگاه اساسی و ستاد فرماندهی راه بیفتد، به همه‌ی اینها میتواند برسد- امّا مسئله‌ی بعضی از اینها مسئله‌ی نبود نقدینگی نیست، تسهیلات را هم طرف گرفته، کارخانه الان حاضر و آماده است، هیچ مشکلی ندارد، ماشینهایش هم آن‌طور که حالا گفته‌اند بعضی از اینها این‌جوری است که ماشینها هم ماشینهای نو است، لکن کار نمیکند. چرا؟ برای اینکه تسهیلات را رفته جای دیگری خرج کرده؛ خب این تعقیب قضائی دارد، اینها را باید دنبال بکنید، اینها را باید بخواهید. اینکه میگوییم «ستاد فرماندهی»، برای خاطر این است. باز هم تأکید میکنم: سیستم بانکی باید نقش ایفا کند؛ یعنی سیستم بانکی باید به ‌طور کامل وارد میدان بشود.

این در حالیست که دولت یازدهم 1- با تجمیع نقدینگی هزار هزار میلیارد تومانی در بانک ها و 2-  در پیش گرفتن سیاست های انقباضی برای هدایت پول به سمت تولید همچون تعیین نرخ بالای سود سپرده و تسهیلات بانکی و 3-  با باز کردن بدون ضابطه و کنترل درهای کشور برای واردات کالاهای خارجی، گام هایی جدی خلاف حمایت از تولید و در راستای منافع دلالان برداشته است؛ دلالانی که یکی از منافع خود را زمین گیر شدن یکی از صنایع مهم دولتی کشور یعنی کارخانه ارج می بینند تا با اعلام تعطیلی و ورشکستگی آن، ارج را با نرخی بسیار کمتر از قیمت واقعی از دولت خریداری کنند.

نرخ سود واقعی سپرده‌های بانکی در ایران طی دوره 1371 تا 1392عموما منفی یا به میزان بسیار کمی مثبت بوده است ولی این نرخ در سال‌های 1393 و 1394 به طور قابل توجهی افزایش یافته و به بالاترین میزان در طی 24 سال اخیر رسیده است.

افزایش نرخ سود واقعی سپرده ها و تسهیلات بانکی در سال های 1392 و 1393باعث شده است از یک طرف انگیزه سرمایه گذاری در بخش‌های واقعی اقتصاد یعنی تولید کاهش یابد و از طرف دیگر اشخاص نقدینگی خود را در بانک‌ها و موسسات اعتباری سپرده گذاری کنند. از سوی دیگر بانک ها که خود می بایست امین مردم برای سرمایه گذاری در بخش های مولد باشند، با باز شدن درهای تجارت خارجی، بجای حمایت از تولید داخل خود به واردات اقلام خارجی به کشور روی آورده و خود رقیب بخش تولیدی کشور شده اند. اگر در دولت های قبلی صنعت و تولید با مشکلات و نوسانات بازار پول برای حفظ و رشد خود مقابله می کردند؛ اینبار با رقیب گردن کلفتی چون بانک ها سر شاخ شده اند که هم تمام نقدینگی کشور را در خود جای داده و هم از رانت بسیار زیادی برخوردار است و حامیان بی چون و چرای خود را در حلقه اول دولت دارد.

از سوی دیگر دست روی دست گذاشتن دولت به بهانه گشایش اقتصادی در پسابرجام نیز بر رکود و تعطیلی کارخانه ارج و 70 درصد بخش تولیدی کشور مزید بر علت بوده و نتایج اجرای برجام نشان داد که شعار چرخیدن چرخ سانتریفیوژها به همراه چرخ زندگی مردم، چیزی جز دروغ نبوده است؛ چرا که آنچه پس از 6 ماه از اجرای برجام مشاهده می شود این است که نه تنها چرخ سانتریفیوژها از کار افتاده و راکتورها به بتن گرفته شدند؛ بر روی چرخ زندگی مردم، چرخ تولید و صنعت، چرخ بازار و اقتصاد نیز با بی تدبیری این دولت بتن ریزی شد و همه با هم از کار افتادند. غرب با برجام نه تنها صنعت هسته ای کشور را به تعطیلی کشاند، با سوء استفاده از خوش خیالی اعتدالگرایان، کل صنعت کشور را به تعطیلی کشاند.

با این وضعیت به نظر می رسد با عدم اصلاح وضع موجود، بهبود فضای تولید در دولت یازدهم، امیدی کاذب همچون سراب خواهد بود. وضعیتی که تلخی آن به کام مردم و شیرینی آن به کام دلالان سازمان یافته خواهد رفت.