حامد اشعری مدیر روابط عمومی ستاد راهیان نور شهید صیاد شیرازی و شهید باقری در گفت‌وگو با تسنیم، در خصوص نحوه ثبت‌نام کاروان‌ها برای اعزام به یادمان‌های غرب و شمال‌غرب کشور در ستاد شهید صیاد شیرازی و خودروهای شخصی در ستاد شهید باقری و اعزام‌های انفرادی در ستاد شهید برونسی به بیان جزئیاتی پرداخت و گفت: ثبت‌نام برای این اردوها از اول تیرماه آغاز شده و تا وقتی ظرفیت‌های این ستادها تکمیل نشده باشد، ادامه خواهد داشت.

وی در ادامه سخنانش افزود: اردوهای راهیان نور غرب و شمال‌غرب کشور در بازه زمانی 14 تا 26 مردادماه صورت می‌گیرد و زمان اردوها برای کاروان‌های مختلف به مدت سه روز خواهد بود.

اشعری اظهار داشت: کاروان‌هایی که توسط ستادهای شهید صیاد شیرازی، شهید باقری و شهید برونسی به مناطق عملیاتی غرب و شمال‌غرب کشور اعزام می‌شوند می‌توانند طی این سه روز از مناطق عملیاتی استان‌های کردستان یعنی شهرهای سنندج، مریوان، بانه، سردشت و آذربایجان غربی یعنی شهرهای پسوه، پیرانشهر بازدید کنند.

وی در پایان سخنانش گفت: طبق سنوات گذشته ستاد شهید صیاد شیرازی، به صورت کاروانی و اتوبوسی، ستاد شهید باقری به صورت خودروهای شخصی و ستاد شهید برونسی به صورت انفرادی ثبت‌نام می‌کند. افراد و کاروان‌های متقاضی می‌توانند برای ثبت‌نام و اطلاعات بیشتر با شماره‌های 09122513824 و 32906383-025 تماس بگیرند.

گروه سیاسی - رجانیوز: تغییرات دقیقه 90 رئیس مجلس در طرحی که با رای 92 درصد نمایندگان به صحن علنی آمده بود، استقبال گسترده رسانه‎های اصلاح‎طلب و حامی دولت را به دنبال داشته است، به نحوی که روزنامه شرق این 92 درصد نمایندگان را «تندرو» خطاب کرده و اقدام لاریجانی در تغییر طرح الزام دولت به حفظ حقوق هسته ای را «پاتک لاریجانی به تندورها» تعبیر کرده است.

به گزارش رجانیوز؛ طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‎ای که هفته گذشته با نظر 92 درصد نمایندگان مجلس برای قرار گرفتن در اولین نوبت دستور کار مجلس راهی صحن علنی شده بود، روز گذشته دستخوش تغییرات مهمی شد و کلیات طرح تغییر یافته توسط علی لاریجانی به رای نمایندگان گذاشته شد که این اقدام با اعتراض نمایندگان مجلس روبرو شد.

البته این اقدام رئیس مجلس که برخی از چهره‎های اصولگرا از وی به عنوان‌ «ذخیره اصولگرایان برای روز مبادا» یاد کرده و برخی رسانه‎ها وی را تنها گزینه برای «محورریت در میان اصولگرایان» معرفی کرده اند، مورد توجه و استقبال اصلاح طلبان و حامیان دولت قرار گرفت بطوریکه تمامی روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلبان این موضوع را در تیتر یک خود مورد توجه قرار دادند.

در ادامه به بازخوانی واکنش و ذوق زدگی اصلاح طلبان به این اقدام رئیس مجلس در روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلبان پرداخته می شود.

روزنامه آفتاب یزد در سر مقاله خود که در صفحه اول خود با تیتر "مصوبه نمایشی برای بستن دهان دلواپسان" نوشت:

«خیلی ساده می‌توان گفت آن چیزی که دیروز در مجلس توسط نمایندگان تحت عنوان «الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای» به تصویب رسیده است نکته تازه‌ای ندارد و در حقیقت طرح به شکلی نوشته و از سوی شورای عالی امنیت ملی اصلاح و تعدیل شده که برای دولت و وزارت خارجه محدودیتی ایجاد نمی‌نماید. می‌توان گفت از آنجایی که این طرح ابتدا از سوی دلواپسان مجلس کلید خورده بود آنان مجددا شکست خورده و نتوانستند به خواسته خود برسند. اعتراض‌های این تعداد از نمایندگان مجلس پس از تصویب طرح فوق گواه این مدعاست.»

 

این روزنامه در ادامه به تحلیلی از موارد حذف و تغییر یافه در طرح حفظ دستاوردهای هسته ای توسط علی لاریجانی پرداخت و در انتها نوشت:

«جان کلام آنکه به نظر می‌رسد اقدام دیروز مجلس بیش از آنکه عملیاتی باشد نمایشی است تا از یکسو صدای خفیف مخالفان توافق در مجلس قطع شود و از سوی دیگر مذاکره‌کننده‌های کشورمان با دستان باز بدون نگرانی بابت کارشکنی عده‌ای در داخل به چانه‌زنی خود ادامه دهند.»


در صفحه اول روزنامه شرق با تیتر بزرگ "پاتک هسته ای هیات رئیسه به تندروها" و جمله "علی لاریجانی: مسئله هسته ای فروش سیب زمینی در کشور نیست" ، اقدام سیاسی رئیس مجلس مورد استقبال قرار گرفت.

روزنامه ابتکار با تیتر بزرگ "اصلاحات رئیس" و جمله "مسأله هسته ای، بحث فروش سیب زمینی در کشور نیست" در ذیل آن اقدام علی لاریجانی را یک اقدام اصلاح طلبانه تلقی کرده و آن را مورد توجه قرار داد.

روزنامه اعتماد با تیتر بغل "لاریجانی پای دیپلماسی ایستاد" از تغییرات صورت گرفته در طرح حمایت کرد و طرح قبلی را مانع جدی برای ادامه مسیر مذاکرات تلقی کرد.

این روزنامه در ادامه در این خصوص نوشت:

«طیف هوادار مذاکرات اما جنب و جوش کمتری داشت. آنها هر چند دیرهنگام اما نهایتا به مدد همراهی علی لاریجانی در متن طرح «الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای» ملاحظات خود را گنجانده بودند. از این طیف هم هر چند چهره‌هایی چون عباسعلی منصوری آرانی و جواد جهانگیرزاده بیش از دیگران بین صندلی‌های صحن علنی رفت و آمد می‌کردند و وقت‌شان را برای گفت‌وگو با نمایندگان می‌گذاشتند اما اکثر افراد با خیالی راحت در صحن علنی حضور داشتند.»

روزنامه فرهیختگان تیتر یک خود را به این جمله اختصاص داد:

"گام مثبت میانه روها در مجلس" و با جمله "لاریجانی در طرح حفظ دستاوردهای هسته ای اصلاحات لازم انجام شده" در زیر تیتر یک خود، از اقدام لاریجانی حمایت کرد.

روزنامه شهروند نیز تیتر اول خود را با عکسی از لاریجانی به این جمله اختصاص داد: پاسخ لاریجانی به اعتراض شماری از نمایندگان به تغییر واژه ها در طرح هسته ای مجلس؛ توافق هسته ای فروش سیب زمینی نیست

آرمان امروز نیز با تیتر بحث داغ هسته ای از بهارستان تا لوگزامبورگ به استقبال تصویب طرح هسته ای مجلس رفت و در صفحه 2 خود در این خصوص نوشت:

"برخی نمایندگان عضو جبهه پایداری اعتراضاتی را نسبت به خروج طرح از دستور کار مجلس در روز یکشنبه داشتند و حواشی‌ای در این زمینه رقم خورد. رئیس مجلس نیز که در اواسط جلسه علنی به مجلس آمد در پاسخ به تذکر توکلی مبنی بر حذف طرح از دستور کار مجلس نکاتی را مبذول داشته و انتقاداتی داشت؛ علی لاریجانی با اشاره به اهمیت طرح و اشاره به این نکته که بحث فروش سیب زمینی در کشور نیست بلکه بحث مورد نظر یک موضوع مهم ملی است؛ از لزوم هماهنگی با شورای‌عالی امنیت ملی در این مقوله گفت"

برخی گفتارها یا رفتارها چنان است که ناظران را حساس می‌کند مخصوصاً اگر ریشه و عقبه هم داشته باشد. مانند همین اتفاق که جماعتی از مدعیان حمایت برای آقای روحانی رئیس جمهور مجسمه و تندیس ساختند اما از میان همین جماعت مدعی یکی در قواره وزیر راه دولت اصلاحات آمد و گفت ‌«شکست روحانی و اعتدال، شکست اصلاح‌طلبان نیست». این چه نوع شراکتی است که سود آن برای طرف معامله هست بی‌آن که در زیان معامله شریک باشد؛ چیزی شبیه برخی معاملات ربوی نزول‌خواران؟! یا مثلاً حساسیت برانگیز است که شعار مرگ بر آمریکا و هیهات مناالذله و نه سازش نه تسلیم انبوه مردم در مراسم تشییع 270 شهید، موجب دلواپسی بعضی‌ها می‌شود و اتفاقاً سوابق آنها را که مرور ‌کنی می‌بینی، 2 سال پیش جهد بلیغ کردند تا با دلواپسی، بیلبوردهای مربوط به بی‌صداقتی آمریکا را جمع کنند و ضمناً با خاطره‌بافی چنین القا کردند که امام(ره) مخالف مرگ بر آمریکا بود و مراسم روز ملی مبارزه با استکبار هم نباید برگزار شود.
یا مثلاً جای حساسیت دارد که فلان مشاور بگوید عملیات مذاکرات را محرمانه نگه دارید حال آن که دبه در آوردن آمریکایی‌ها در مذاکرات - به شهادت آقایان صالحی، ولایتی و حتی روحانی- رو به تشدید است و در عین حال طرفین بنا دارند تا زمان سر رسید (10 روز دیگر) به توافق برسند. آیا چنین توافقی، بدون عقب‌نشینی از اصول کلی در زمینه لغو همه جانبه و بلافاصله تحریم‌ها، صیانت از برنامه غنی‌سازی صنعتی و حق توسعه و پیشرفت آن، و ممنوعیت بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان و مدیران کشور امکانپذیر است؟ و آیا جریان تجدیدنظر طیف آلوده به فتنه- با عقبه خارجی- به دولت به چشم عامل انتحاری برای گشودن معبرخویش نمی‌نگرد؟!
1- کم نیست موقعیت‌هایی که عاقل بد محاسبه می‌کند و عقل قربانی می‌شود؛ به تعبیر امیرمؤمنان علیه‌السلام: «رُبّ عالم قد قتله جهله و علمه معه لا ینفعه»، «کم من عقل اسیر» تحت هوی امیر»، «اکثر مصارع العقول تحت بروق المطامع». بسا عالم که جهل او را از پا در آورد و علم وی سودی نبخشید. بسا عقل که تحت امارت هوا به اسارت درآمد. بیشترین قتلگاه‌های عقل زیر بارقه طمع‌هاست. این چنین، انسان بر حسب ظاهر، زیرک و واقع‌بین است اما تهدیدها و خطرها را نمی‌بیند یا دوست را حریف و دشمن را قابل رفاقت می‌پندارد. می‌شود حکایت برخی گسست و پیوست‌های عجیب و غریب برخی رجال سیاسی چه در صدر اسلام و چه در تاریخ 35 ساله انقلاب. می‌شود ماجرای برخی ائتلاف‌های عجیب و غریب از آغاز دهه 1370 به بعد، چون پای برخی تعلقات نابه‌جا و نا حق به میان می‌آید. بی علت نبود که اولیای معصوم(ع) دعا می‌کردند «اللهم ارنی الاشیاء کما هی... خداوندا اشیاء و پدیده‌ها را آن چنان که هستند- نه آن چنان که می‌نمایند- به من نشان بده سپس حق را به من حق نشان ده و روزی‌ام کن پیروی از آن را، و باطل را به من باطل بنمایان و دوری از آن را روزی من کن».
به راستی آنها که هاشمی را عالیجناب سرخپوش قتل‌های زنجیره‌ای خواندند یا دولت روحانی را رحم اجاره برای خود معرفی کردند، واقعاً دوستدار هاشمی و روحانی یا قبیل آنها- ناطق نوری و سید حسن خمینی و...- هستند؟!
2- استتار و اختفای مذاکرات کدام سمتی است؟ 10 روز مانده به سر رسید تعیین شده برای توافق، استتار و اختفا نسبت به کدام طرف انجام می‌شود؟ اینکه آقای مشاوری گفت «شما را به مظلومیت شهدای کربلای 4 قسم می‌دهم نگذارید عملیات تیر 94 لو برود؛ غواصان ما به خط زده‌اند و ما نیاز به استتار و اختفا داریم» ظاهر حرف درستی است اما استتار کدام طرفی؟! بگذارید مثالی بزنیم. هواکش برای تهیه هواست اما اگر وارونه نصب شود به جای تهویه محیط داخل به بیرون، هوای بیرون را به داخل می‌کشد. یا مثلاً شیشه‌های رفلکس را تعبیه می‌کنند تا با نصب آن، محیط داخل ساختمان پوشیده بماند اما اگر آدم خوش ذوقی پیدا شود که همین شیشه را پشت و رو و برعکس کار بگذارد، چه؟! آیا غیر از این است که آنگاه تمام خانه از بیرون پیدا خواهد بود اما بیرون خانه استتار خواهد شد؟! یا مثلاً با سر به زیر برف بردن و پوشاندن چشم می‌توان گفت استتار صورت گرفته است؟!
در مذاکرات هسته‌ای چه کسی محرم و چه کسی نامحرم است؟ هیئت‌های آمریکایی و انگلیسی و فرانسوی که خود در متن مذاکرات هستند و گزارش دقیق آن را به طور اتوماتیک به تل‌آویو می‌برند؟ افسانه دوگانگی آمریکا و اسرائیل نیز که از اساس دروغ بود تا آن جا که به تعبیر آقای سریع‌القلم 95 درصد نقش آمریکا در مذاکرات، مربوط به تشکیلات یهودی (صهیونیستی) است. پس ما مفاد مذاکرات را از چه کسی پنهان می‌کنیم که هنوز دستورالعمل رهبر معظم انقلاب مبنی بر گفت‌وگوی تیم مذاکره کننده با منتقدان به عنوان رکن همدلی اجرایی نشده، مگر معظم‌له نفرمودند «ما چیز محرمانه نداریم» ‌و «همدلی زورکی نمی‌شود»؟! اگر مطالبات نابه‌جای طرف بد عهد آمریکایی در زمینه نظارت و بازرسی و تعلیق‌های مربوط به غنی‌سازی و تحقیق و توسعه رو به تزاید است و از آن طرف تعلیق محدود و 13 درصدی تحریم‌ها به چندین اما و اگر و بهانه موکول شده، بنابراین چنین توافقی جز اقدامی دهن‌پرکن و زیانبار چه معنای دیگری می‌تواند داشته باشد؟
3- رهبر معظم انقلاب ضمن پشتیبانی از تیم مذاکره کننده چندین بار فرموده‌اند من نگرانم و نسبت به خدعه‌گری و فریبکاری طرف آمریکایی دغدغه جدی دارم. دو جمله قابل تأمل در میان بیانات رهبر معظم انقلاب نسبت به توافق ژنو و لوزان وجود دارد. رئیس جمهور محترم در ماجرای توافق ژنو (3 آذر92 ) با شوق و هیجان از «توقف روند تحریم‌های ظالمانه»، «حراست از دستاوردهای هسته‌ای» و «آغاز فروپاشی تحریم‌ها» خبر داده و به محضر رهبر معظم انقلاب تبریک گفته بود. معظم‌له در پاسخ نوشتند «دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید در خور تقدیر و تشکر است... ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌ها همواره باید شاخص خط مستقیم حرکت مسئولان این بخش باشد». به عبارت دیگر متن توافق هنوز در دسترس نبود و رهبری با قید آنچه مرقوم داشته‌اید، پاسخ نامه رئیس جمهور را دادند. و البته بعداً تذکراتی را متذکر شدند.
نوبت بعدی، در ماجرای شبه توافق موسوم به بیانیه لوزان (13 فروردین 94) و انتشار همزمان فکت‌شیت آمریکایی بود که رهبر انقلاب 20 فروردین فرمودند ما هنوز هیچ چیز در اختیار نداریم؛ «مسئولین هسته‌ای، مباشرین کار، به ما دارند می‌گویند هنوز کاری انجام نگرفته، هیچ چیز الزام‌آوری بین دو طرف نگذشته است. چه موضع‌گیری‌ای؟ اگر از من بپرسند شما موافقید یا مخالف، می‌گویم نه موافقم، نه مخالف؛ چون هنوز اتفاقی نیفتاده است؛ هنوز کاری نشده. همه مشکل بر سر آن جزئیاتی است که بناست بنشینند و یکایک آنها را بحث کنند... ممکن است طرف مقابل که یک طرف لجوج، بدعهد، بد معامله، اهل دبه در آوردن، اهل از پشت خنجر زدن و این جور سیاه‌کاری‌هاست، سر جزئیات بخواهد کشور ما را، ملت ما را، مذاکره‌کنندگان ما را در یک دایره‌ای محصور کند؛ ما هنوز هیچ چیز در اختیار نداریم». هر چند که برخی مذاکره کنندگان ‌گفتند ماجرای لوزان یک بیانیه است اما بعدها آمریکایی‌ها مدعی شدند طرف ایرانی مذاکره باید به مفاد توافق درباره مسائلی نظیر بازرسی‌های پروتکلی و فراتر از آن و... پایبند باشد! در همین بحبوحه بود که رهبر معظم انقلاب تصریح کردند مصاحبه با دانشمندان و بازجویی از مراکز نظامی ممنوع است و تحریم‌ها باید یکجا و بلافاصله لغو شود. بدین ترتیب آیا ماجرای لوزان، دور زدن ممنوعیت توافق دو مرحله‌ای (کلیات و جزئیات) نبود؟
4- فشار برای توافق بد و به هر قیمت، پوست خربزه‌ای است که پیش پای دولت می‌نهند. نفس مطالبه مصاحبه (بازجویی از) دبیر شورای عالی امنیت ملی و 22 نفر دیگر که بعداً به 15 نفر کاهش یافت، رنگ و بوی توافق بد را با خود دارد. برداشته نشدن شاکله تحریم‌ها و احاله آن به انواعی از بازرسی و جمع‌آوری اطلاعات و محدودسازی گسترده هسته‌ای و بدتر از همه «حقوقی سازی» این رویکرد - به دست خود ایران- که ایران، متهم و آمریکا و غرب، مدعی‌العموم و قاضی این معامله! (بخوانید دعوا) هستند، بازی چند سر باخت است که هم سرمایه فناوری هسته‌ای را از حیز انتفاع ساقط می‌کند، هم امنیت و دفاع ملی ما را با تهدید جدی روبرو می‌سازد، هم مقدمه‌ای برای بهانه‌جویی و تهدیدها و تحریم‌های تازه می‌شود و هم ما را به مسیر جنگ عراق و لیبی سوق می‌دهد. متأسفانه برخی حامیان یا مدعیان حمایت از تیم هسته‌ای در اردوگاه موسوم به اعتدال، با سیاه‌نمایی و وارونه‌گویی و مستأصل وانمود کردن ملت و دولت ایران، عملاً مذاکره کنندگان را «مجبور به توافق بد و به هر قیمت» وانمود می‌کنند و در تکمیل این روند خطرناک، از لزوم محرمانه ماندن عملیات تیر 94 سخن می‌گویند تا به زعم آنان کار از کار بگذرد و نظام و مردم در مقابل عمل انجام شده قرار بگیرند. این خط، ادامه پنهانکاری خائنانه در دعوت از مک‌فارلین به ایران (سال 1365) و چالش با اعتبار و حیثیت جمهوری اسلامی است و در این میان نهایتاً طراحان ماجرا به دولت محترم به چشم نردبان یا عامل انتحاری برای عبور از موانع تسلیم ایران در مقابل آمریکا می‌نگرند. فراموش نکنیم سخنان مایکل لدین مشاور اسبق امنیت ملی آمریکا را که بعد از فتنه 88 ضمن اشاره به ماجرای سفر مک‌فارلین تصریح کرد جنبش سبز مربوط به یک سال گذشته نیست بلکه ما 20 سال برای این موضوع طراحی کردیم و از اواسط دهه 1980 میلادی ]‌64-65 شمسی[ با افرادی در دفتر نخست‌وزیری ایران که خواستار رابطه با آمریکا بودند، وارد گفت‌وگو شدیم.
5- آقای روحانی با گفتن تعابیری نظیر «آمریکا کدخداست»، «خزانه خالی است»، «مشکل آب خوردن و محیط زیست با لغو تحریم‌ها حل می‌شود» و... اشتباهات بزرگی در آستانه مذاکرات مرتکب شد و به قدرت مانور خود و دولت- که دولت جمهوری اسلامی است- آسیب زد. او همچنین آن چنان که باید نسبت به فتنه به عنوان خط قرمز نظام اهتمام نکرده است، اما با این حال همان سیاستمداری است که در فتنه تیر 1378 صراحتاً فتنه‌گران و آشوبگران را مزدور آمریکا و اسرائیل خواند و تحقیر کرد. بنابراین عقل و کیاست اقتضا می‌کند حیثیت رئیس جمهور و دولتمردان در دو حوزه سیاست داخلی و خارجی، قربانی جریان وطن‌فروش نشود؛ جریانی که دیروز صراحتاً از ختم انقلاب و عقده‌های روانی بسیجیان جان برکف در جبهه‌ها می‌گفت و فرهنگ شهادت را به سخره می‌گرفت و امروز نسبت به تشییع آنها و پیام‌آوری‌شان ابراز نگرانی می‌کند یا صراحتاً می‌گوید دولت رحم اجاره‌ای ماست، به هر قیمت باید با آمریکای ابرقدرت توافق کرد و از اصول انقلاب کوتاه آمد. این جماعت نگران آنند که آمدن بی‌موقع -به موقع!- غواصان خط‌شکن، روح غیرت و عزت را در ملت و دولت زنده کند و شکستن خط مقاومت ایران همچنان آرزوی دست ‌نیافتنی آمریکا باقی بماند. آنها اگر می‌توانستند مانند روزگار تشییع امام حسن(ع) پیکر شهدا را تیرباران می‌کردند. این جماعت همین چند سال پیش به بسیجی که هیچ، به عاشورای حسین(ع) رحم نکردند.

محمد ایمانی