نظرات ياداشت «هاشمي 2005» تا«هاشمي 20013» ا

+ سحاد

اگر طبق آيه‌ي قرآن، «قواميت» در خانواده به مرد سپرده مي‌شود، اين مسئوليت تفسيري شخصي يا تاريخي را بر نمي‌تابد تا حاکميت مرد بر خانواده، طبق سليقه‌ي فردي صورت گيرد؛ بلکه اين رياست صرفاً سمتي است که وظايف بسيار مهمي را بر عهده‌ي مرد مي‌گذارد. اولين وظيفه‌ي مرد، برپايي و رعايت اصل معروف در خانواده است؛ يعني قبل از آن‌که مردان مسئوليت قواميت بر زنان را بپذيرند، مأمور به فرمان «قل امر ربي بالقسط» (اعراف، 21) و «کونوا قوامين بالقسط» (نساء، 34) مي‌باشند و مهم آن است که برپايي قسط در خانواده توسط مردان، حداقل وظيفه آنان در برقراري روابط در خانواده خواهد بود و بايد آن را تا حد متعالي از «حسن معاشرت»، تعالي بخشند. «اين مديريت، فخر معنوي نيست، بلکه يک کار اجرايي است و اين‌چنين نيست که آن‌کس که رئيس يا مسئول شد و قيم و قوام شد، به خدا نزديک‌تر باشد؛ آن فقط يک مسئوليت اجرايي است.» (جوادي آملي، 1369: ص367)