حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مصاحبه‌ای که در تاریخ 1365/6/29 با عنوان رئیس جمهور و رئیس شورای عالی دفاع با خبرنگار صدا و سیما انجام دادند، دلایل ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر را بیان کردند.

این مصاحبه که همزمان با سالروز فتح خرمشهر در پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌ خامنه‌ای منتشر شده به این شرح است:

سوال: آقاى خامنه‌اى سوالى که مى‌شود مطرح کرد مسئله‌‌ دفاعى بودن جنگ است. ما از ابتداى جنگ و شروع تجاوز عراق اعلام کردیم که در حال دفاع هستیم و بعد از اینکه وارد خاک عراق هم شدیم این مسئله را عنوان مى‌کنیم که باز جنگ ما یک جنگ دفاعى است. شما این مسئله را چگونه تعبیر مى‌کنید؟



بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

جنگ ما از آغاز به صورت دفاع شروع شد و تا این ساعت هم ما در حال دفاع هستیم. علت هم این است که حتى ورود ما به خاک عراق، در ادامه‌‌ دفاع مقدس ماست. البته دشمن طبعاً مایل است که هنگامى که مى‌تواند و احساس قدرت مى‌کند، وارد مرزهاى ما بشود، تا هر وقتى که مى‌تواند در آنجا بماند، ویرانگرى بکند، تخریب بکند، افراد نظامى و غیرنظامى را به قتل برساند، زندگى را ناامن بکند، هر‌وقت هم که تاب نیاورد و نتوانست بماند، برگردد و داخل مرزهاى خودش بشود و ما هم با فداکارى و با توانایى مردم، وقتى که توانستیم او را از مرزها بیرون برانیم، لب مرز بایستیم که مبادا وارد خاک دشمن بشویم و به حریم دشمن مبادا که قدم بگذاریم، این میل دشمن است. اما عقل و منطق انسانى، همچنین احکام اسلامى به ما اجازه‌‌ این را نمى‌دهند.

ما دشمن را باید ببینیم که چگونه دشمنى است. یک وقت دشمنى است که آمده براى گرفتن یک تپه، تصرف یک رودخانه، یک موذى‌گرى مرزى، بعد هم سرکوب مى‌شود برمى‌گردد سرجایش و قضیه تمام مى‌شود. اینجا البته بعد از آنى که دشمن را ما راندیم مسئله تمام شده است. لیکن یک وقت دشمن بناى بر قلدرى و زورگویى دارد. مسئله‌‌ او با بیرون رفتن از مرزها، آن هم با قدرت‌نمایى نیروهاى اسلامى و فداکاریهاى فراوان حل شده و تمام شده نیست.

دشمن خیلى این را مغتنم مى‌شمارد که وقتى قصد تجاوز دارد و وارد خاک مى‌شود، تا جایى که مى‌تواند بماند، بعد هم که رفت بیرون، ما لب مرزها بایستیم او تجدید قواى خودش بکند و هنگامى که باز لازم دانست و مصلحت دانست برگردد، تجاوز خودش را آغاز کند. من یک وقتى یک مثالى زدم، گفتم که دزدى، متجاوزى، وارد خانه‌‌ شما مى‌شود، وارد مزرعه‌‌ شما مى‌شود و ویران مى‌کند، نابود مى‌کند، مى‌دزدد، مى‌کشد.

اگر تحمل کردید که مى‌ماند، اگر تحمل نکردید و با فشار و زور و قدرت‌نمایى او را بیرون کردید، هیچ‌کس به شما نمى‌گوید که شما از خانه‌ات دیگر پا بیرون نگذار، پا توى مزرعه‌‌‌ او یا خانه‌‌ او نگذار که این تجاوز به حریم اوست. نه، عقل به شما حکم مى‌کند که بروید گریبان این دشمن را بگیرید، گلوى او را بفشارید و اولاً: از او بپرسید چرا این کار را کرده و مجازاتش کنید به این کار و ثانیاً: حقتان را بگیرید، آنچه که تضییع شده را از او باز پس بگیرید. این یک حکم عقلى است. این چیزى نیست که این را ما ابداع کرده باشیم. همه‌ انسان‌ها و همه‌‌ فطرتهاى سالم همین جور فکر مى‌کنند. اصولا وارد شدن به حریم خاک دیگران دو نوع است: یک نوع این است که از روى تجاوز، به قصد تصرف و براى زورگویى است؛ این تهاجم است، این تجاوز است. همان‌طور که عراق وارد خاک ما شد. دلیلى براى این کار نداشت.

یک بهانه‌هایى همان اوّل ذکر کردند، اما حتى خودشان هم کاملاً واقف بودند و مى‌دانستند که اینها بهانه است. دنیا هم این را فهمید. لذا بود که همه‌‌ کسانى که توى مسئله جنگ وارد شدند، تا امروز هم به‌ما مى‌گویند، از اوایل هم به ما گفتند که ما مى‌دانیم متجاوز کى است، این تجاوز است. یکجور وارد شدن به خاک دشمن هست که براى استنقاذ حق است، براى گوشمالی دادن به متجاوز است، براى حفظ امنیت است. براى تأمین مرزها از حوادث مشابه بعدى از سوى همین دشمن هست، این را نمى‌شود گفت تجاوز.

بنابراین ما، تا وقتى که در پشت مرزهاى خودمان مى‌جنگیدیم که روشن بود داشتیم دفاع مى‌کردیم از خاک خودمان. آن وقتى هم که وارد خاک عراق شدیم، باز ‌دنباله‌ همین مسئله است. ما مجازات متجاوز و گوشمالی دادن به متجاوز را یکى از هدفهاى ادامه‌‌ جنگ ذکر کردیم و همین هم هست.

البته این را هم باید بگویم که هنوز در مرزهاى ما، همه‌ مناطق از دشمن پاکسازى نشده است. ما هنوز مناطقى را داریم‌ از جمله نفت‌شهر و بخشى از مراکز دیگر مرزىِ ما که هنوز در اختیار دشمن هست و ما ادامه‌‌ جنگمان ولو براى پس گرفتن اینها هم که باشد، یک عمل دفاعى است. اما وقتى اینها را هم پس بگیریم، ما دنبال کردن دشمن و رفتن داخل اعماق خاک او براى گوشمالی دادن او، این را همه، دفاع از خود و مجازات متجاوز مى‌شناسند.

بنابراین دفاعى بودن این جنگ یک چیز واضحى است. البته ما این را گفتیم بارها و همه هم این را قبول کردند از ما که ما قصد ماندن در این مناطق تصرف شده‌‌ از

عراق را نداریم. نه فاو، نه جزیره و نه هیچ نقطه‌‌ دیگر، نقاطى نیست که ما اینها را براى خودمان و جزو خاک خودمان دانسته باشیم. نه اینها مال عراق است، مال مردم عراق است، مال هر رژیم صالحى است که بعدها بر سر کار بیاید در عراق.

فعلاً حرکت ما، حرکتى است که در دفاع از امنیت ما و در دفاع از آرامش و صلحى است که براى زندگى دو همسایه که ما و عراق باشیم، ضرورى و لازم است.