شهر آمرلی با بدترین شرایط انسانی روبرو بود و از کمبود شدید مواد غذایی، دارویی و آب بهداشتی برای نوشیدن رنج می برد، با این حال مردم مقاوم و شجاع آن در دو جبهه جنگیدند، یکی با گرسنگی و تشنگی و شرایط دشوار ناشی از محاصره و دیگری مقابله با حملات بی امان تروریست های داعش، اما حتی یک گام هم عقب نشینی نکردند.

نام این شهر از بیشترین اسامی بود که طی بیش از دو ماه اخیر بر زبان ها جاری بود، بیشترین شهری بود که مردم آن از جهانیان و مدعیان دفاع از حقوق بشر درخواست کمک می کردند، مرگ در کمین همه آنها بود، سایه ترس و گرسنگی، بیماری و کشتار هم آنها را رها نمی کرد، با این حال با دستان خالی و شکم های گرسنه و لب های تشنه مقاومت کردند.
عباس شیاع از شهروندان ترکمان عراق گفته بود آمرلی بیش از دو ماه است که در محاصره درندگان وحشی قرار دارد، بارها از جهانیان درخواست کمک فوری شد، اما وجدان هیچ یک از مدعیان بیدار نشد.

بنا به گفته بهجت حسن از ساکنان آمرلی که به بغداد رفته است، تروریست ها روزانه با دست کم 250 گلوله خمپاره، این شهر را گلوله باران می کردند، شهری که مردم و برخی داوطلبان شریف از آن حمایت می کردند، 20 هزار نفر از ساکنان این شهر بدون برق، آب شرب و دستگاه های ارتباطاتی بیش از 80 روز مقاومت کردند، تنها مرکز بهداشت این شهر هم از امکانات لازم بی بهره بود.

تروریست های داعش عزم خود را جزم کرده بودند تا با اشغال آمرلی، ساکنان آن را قتل عام و ذبح کنند.

نکته تاسف بار سکوت شرم آور مجامع و نهادهای بین المللی و مدعیان دفاع از حقوق بشر در قبال اوضاع وخیم انسانی آمرلی در طول بیش از هشتاد روز محاصره بود، نیازی محمد اوغلو از نمایندگان پارلمان عراق با انتقاد از سکوت منطقه ای و بین المللی در خصوص حملات تروریست ها به آمرلی هشدار داده بود که فاجعه بزرگی، حدود 20 هزار نفر از ساکنان آمرلی را تهدید می کند که با کمبود شدید آب، مواد غذایی و دارو روبرو بودند.

البته حملات تروریست ها به شیعیان عراق از جمله منطقه آمرلی از سال 2003 تا کنون ادامه داشته است.


داستان هشتاد روز دلهره آور

از 12 ژوئن گذشته که تروریست های داعش بر ناحیه سلیمان بیگ در همسایگی آمرلی سیطره یافتند، محاصره شدید آمرلی هم آغاز شد، تکفیری ها بارها برای در هم شکستن مقاومت مردم آمرلی تلاش کردند، اما تلاش آنها به صخره محکم مقاومت و اراده آهنین ساکنان این شهر شیعه نشین روبرو شد تا این شهر به نماد ایستادگی و مقاومت در برابر داعش تبدیل شود، این شهر با طولانی ترین و وحشیانه ترین محاصره ای روبرو شد که عراق پس از سال 2003، آن را شناخته است.

در گرمای سوزان تابستان، قطع آب و برق و کمبود شدید مواد غذایی و دارویی، مردم در کنار نیروهای دولتی و عشایر بیش از هشتاد روز محاصره و گلوله باران و درگیری های سخت، سرافرازانه تکفیری ها و بعثی های صدامی را وادار به پذیرش شکست کردند.

ابوزهراء از ساکنان آمرلی می گوید ما در سایه محاصره ای که بیش از دو ماه طول کشیده، زندگی کردیم و با تروریست هایی که می خواستند به مردم شیعه شهر حمله کرده و آنها را قتل عام کنند، جنگیدیم.

ابوزهراء در حالی که در طول هشتاد روز جنگ با تروریست های تکفیری از ناحیه پا مجروح شد، تاکید کرد وحشی گری داعش هیچ تاثیری بر اراده و روحیه مردم آمرلی نگذاشت و آنها را وادار به تسلیم نکرد.

مردم آمرلی طی این هشتاد روز بارها حملات تروریست های تکفیری را با حمایت نیروهای پلیس و نیروهای داوطلب مردمی که در لبیک به ندای مرجعیت عالی دینی به جنگ با تکفیری ها آمدند، دفع و تلفات سنگینی هم به دشمنان وارد کردند.

عبدالله شکور زین العابدین عضو شورای شهر آمرلی به خبرگزاری فرانسه گفته بود تروریست ها با تعداد بسیار زیادی به شهر ما حمله می کردند، اما شجاعت رزمندگان ما، آنها را زمینگیر کرده بود.

البته دولت نوری المالکی هم با توجه به محاصره شدید آمرلی، کمک های غذایی،‌ دارویی و تسلیحاتی را به صورت هوایی برای مردم مقاوم این شهر ارسال می کرد و نیروهای داوطلب مردمی هم در پاسخ به ندای مرجعیت، در کنار نیروهای ارتش و پلیس، عملیات شکستن حصر آمرلی و سرکوب تروریست ها را با قدرت آغاز کردند که در روز یکشنبه نهم شهریور(31 آگوست) با متواری شدن تروریست ها متواری شدند.


علی البیاتی رئیس جمعیت حقوق ترکمان ها از دوران سخت هشتاد روزه محاصره سخن گفته بود و اینکه زنان و کودکان و بیماران و سالخوردگان به کمک های انسانی فوری نیاز دارند.

سرکردگان داعش در طول دوران محاصره تلاش کرده بودند از طریق مذاکره با بزرگان و شیوخ ترکمان آمرلی بدون درگیری بر این شهر مسلط شوند و وعده دروغین عدم آزار رساندن یا کشتار مردم را در صورت تحویل افراد تحت پیگرد خود داده بودند، اما بزرگان شهر با توجه به شناختی که از وحشی گری و بی رحمی تکفیری ها پیدا کرده بودند،‌هرگز در دامی که آنها برایشان پهن کرده بودند،‌نیفتادند و مقاومت و ایستادگی را به تسلیم و سازش ترجیح دادند و البته ثمره آن را پس از هشتاد روز مقاومت با رسیدن کمک های مردمی و دولتی چشیدند.

محاصره تحمیلی داعش نتوانست مردم شهر را وادار به تسلیم کند. وهاب صالح 40 ساله که در یک شرکت نفتی کار می کند، درباره سختی های دوران محاصره آمرلی گفته بود ما از آب های غیر بهداشتی چاه ها می نوشیدیم که سبب بیمار شدن بسیاری از مردم شده و امکان درمان در تنها درمانگاه شهر هم به سبب نبود دارو و تجهیزات پزشکی وجود ندارد.

البته بر خلاف جوسازی ها و تبلیغات فتنه گران علیه دولت مرکزی عراق، کمک های فوری از طریق هوایی به طور مستمر برای مردم آمرلی ارسال می شد و این کمک ها نقش بسزایی در مقاومت و تقویت روحیه مردم برای مبارزه با تروریست ها داشت و دولت نوری المالکی، سلاح و مهمات و نیروهای ارتش و داوطلب و غذا را از طریق بالگرد به آمرلی می فرستاد.

اکثریت مردان آمرلی برای دفاع از شهر، سلاح به دست گرفته بودند، با وجودی که تنها 400 نفر از آنها آموزش دیده بودند، با این حال آنها با حمایت نیروهای داوطلب شیعه، مقابل حملات خمپاره ای و تک تیراندازهای داعش ایستادگی کردند.

شهر آمرلی در هفتم جولای 2007 میلادی هم در معرض وحشیانه ترین حمله تروریستی قرار گرفته بود به طوری که یک تروریست انتحاری، کامیون بمب گذاری شده را در مرکز شهر منفجر کرد که بر اثر آن،‌127 نفر از زنان و کودکان و سالخوردگان به شهادت رسیده و بیش از 400 نفر دیگر زخمی و ده ها باب منزل و ساختمان تجاری تخریب شد.در سوم مارس همان سال هم مردم آمرلی در نبردی سخت، با گروه های مسلح مبارزه کردند.


ریاکاری و فریبکاری مدعیان دفاع از حقوق بشر

اما در ماجرای هشتاد روزه محاصره آمرلی،‌ بار دیگر پرده از نفاق و ریاکاری مدعیان دفاع از حقوق بشر و در راس آنها آمریکا برداشته شد که هیچ اقدامی برای اثبات ادعای خود در کمک به مردمی که در معرض خطر تروریسم قرار دارند از جمله آمرلی انجام ندادند، در حالی که به خاطر منافع خود، جنگنده های خود را به مناطق شمالی عراق فرستادند تا مواضع داعش را به صورت محدود و نه تا حد سرکوب کامل، بمباران کنند، نکته ای که به صراحت در سخنان باراک اوباما رئیس جمهوری و دیگر مقامات آمریکایی آشکار شد که هدف آمریکا از حملات هوایی به مواضع داعش نه نجات مردم عراق از شر تروریست ها، بلکه حفظ دفاتر نمایندگی و منافع آمریکا و شرکت های نفتی غربی بوده است.

البته مردم آمرلی همچون مردم دیگر مناطق عراق که در معرض حملات و تهدیدهای مستمر تروریست های داعش قرار دارند، هیچ چشمداشت و امیدی به کمک های آمریکا و غربی های مدعی حمایت از حقوق بشر نداشته و ندارند، زیرا شواهد دست داشتن آمریکا در شکل گیری داعش با هدف حفظ منافع خود و رژیم صهیونیستی و تفرقه افکنی در جهان اسلام، تجزیه کشورهای منطقه و ایجاد موج اسلام هراسی در جهان به سبب اقدامات وحشیانه و ضد بشری این گروهک را اثبات کرده است.

پیام مقاومت مردم آمرلی به جهانیان

بیش از هشتاد روز بود که زن و مرد و پیر و جوان و کودک ساکن آمرلی از شهر خود در برابر تروریست های وحشی دفاع کردند و با مقاومت جانانه خود در برابر مزدوران اجرای توطئه آمریکایی، صهیونیستی وهابی تسلیم نشدند. آمرلی بهترین دلیل برای اثبات این حقیقت است که مقاومت بهترین گزینه برای دفاع از سرزمین در برابر دشمن متجاوز و جلوگیری از اشغال آن است، کاری که مردم غزه نیز انجام دادند و با مقاومت شجاعانه خود، شکست را بر ارتش مجهز صهیونیستی پس از 51 روز حملات هوایی، زمینی و دریایی بی رحمانه این رژیم تحمیل کردند. شکست تروریست های تکفیری به لطف مقاومت مردم شجاع آمرلی نوید بخش پیروزی های بعدی ملت و دولت و نیروهای مسلح عراق بر تروریست های وارداتی و پاکسازی نهایی این کشور از وجود تروریسم خواهد بود.
منبع: تسنیم

ی

 

امام صادق(ع) می‌فرمایند: روحیه دشمنی ندارد مگر کسی که یا در دینش شک دارد و یا از خداوند نمی‌ترسد. این فرمول امام صادق(ع) فرمولی بسیار اساسی و مؤثر است که فهم عمیق آن، ریشه تمام تندی‌ها و تیزی‌ها را در درون انسان خواهد خشکاند.

 سرویس سیاسی «فردا»: شهر شیعه‌نشین آمرلی از توابع استان صلاح‌الدین بیش 80 روز است که در محاصره گروه تروریستی داعش قرار دارد و تروریست‌های تکفیری بار‌ها تلاش کرده‌اند به این شهر یورش ببرند که با مقاومت نیروهای عشایر و ارتش عراق روبرو شدند. 

گروه بین الملل–رجانیوز: جنبش مقاومت اسلامی فلسطین از توافق آتش بلندمدت با اسرائیل در غزه خبر داد.

به گزارش رجانیوز، جنبش حماس اعلام کرد این آتش بس بلندمدت است و با میانجیگری مصر صورت گرفته و این نتیجه مقاومت ملت ماست.

وزارت امور خارجه مصر در بیانیه ای اعلام کرد بر اساس توافقنامه آتش بس میان گروه های مقاومت فلسطینی و رژیم صهیونیستی، محاصره نوار غزه لغو شده است.

این آتش بس در قاهره پایتخت مصر بدست آمده و از ساعت 16 به وقت گرینویچ و 30/20 به وقت تهران به اجرا گذاشته شده است.

به گزارش پایگاه خبری?الیوم السابع?، در بیانیه وزارت خارجه مصر آمده است: ? با درخواست مصر و پذیرش دو طرف جنگ، این آتش بس از ساعت 19 به وقت قاهره آغاز شد و دو طرف متعهد شده اند به آن پایبند باشند.?

این بیانیه می افزاید: ?برای حفاظت از جان بیگناهان و پایان دادن به خونریزی ها، دو طرف فلسطینی و اسراییلی بر اساس طرح پیشنهادی مصر در سال 2014 و توافق صورت گرفته در قاهره در سال 2012 میلادی اقدام به پذیرش آتش بس کردند.?

بر اساس بیانیه وزارت امور خارجه مصر، با برقراری این آتش بس گذرگاههای میان غزه و سرزمین های اشغالی برای ورود کمک های بشردوستانه و مصالح مود نیاز برای بازسازی مناطق آسیب دیده از جنگ، بازگشایی می شود.

بیانیه می افزاید: همچنین به فلسطینیان اجازه داده می شود تا شعاع 6 مایلی دریا اقدام به ماهیگیری کنند.

به گفته وزارت خارجه مصر، مذاکرات غیرمستقیم در مورد دیگر موضوعات موردنظر طرفین در طول یک ماه پس از آغاز آتش بس انجام خواهد شد.

بنا به گزارشها، پذیرش این آتش بس از سوی طرفهای فلسطینی و صهیونیستی نیز اعلام شده و با اجرای آن، هزاران فلسطینی در نوار غزه برای ابراز شادمانی به خیابانها ریخته اند.

پیش از این خبرگزاری فرانسه به نقل از یک مسئول فلسطینی از توافق با اسرائیل بر سر آتش‌بس دائم خبر داده بود.

شبکه خبری العربیه نیز گزارش داد که مسائل مورد اختلاف بین اسرائیل و نوار غزه در حین آتش بس بررسی خواهد شد.

«اسماعیل هنیه» معاون دفتر سیاسی جنبش حماس اعلام کرد که توافق آتش بس دائم به این معنی است که محاصره نوار غزه به پایان می رسد و ما از هیئت فلسطینی خود در قاهره حمایت می‌کنیم و اطمینان داریم زیر بار فشار نمی رود.

نخست وزیر سابق فلسطین گفت: ما در آستانه دستیابی به تفاهم‌های سیاسی هستیم که پایداری ملت ما و عملکرد مقاومت را به ثمر می‌نشاند.

از سوی دیگر «موسی ابو مرزوق» عضو دفتر سیاسی حماس نیز گفت:  هم اکنون دوره مذاکرات به سر آمده و زمان رسیدن به تفاهم برای اعلام پیروزی ملت مقاوم فلسطین سر رسیده است، در این دوره مقاومت به ثمر رسیده و بهای آن پیروزی است که قرار است به زودی نقطه صفر آغازش اعلام شود و پیروزی ملت برای همیشه مسجل گردد.

«خالد البطش» یکی از رهبران جنبش جهاد اسلامی فلسطین نیز اعلام کرد: تنها چند ساعت ملت فلسطین با پایان تحریم کامل نوار غزه و پایان جنگ و آغاز آتش بس دائم فاصله دارد و به محض محقق شدن این موضوع، پیروزی ملت فلسطین رقم خواهد خورد.

?موسی ابومرزوق ? معاون دفتر سیاسی حماس در صفحه فیس بوک خود، این مذاکرات منجر به توافق را تجسم مقاومت مردم فلسطین و یک پیروزی برای مقاومت توصیف کرده است.

از سوی دیگر شبکه خبری المیادین اعلام کرد که محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان راس ساعت 7 به وقت محلی در خصوص جزئیات آتش بس پیام تلویزیونی ایراد خواهد کرد.

براساس گزارش المیادین، این توافق تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه پایان می یابد و تمام مطالبات گروههای فلسطینی برآورده شده است.

خبرگزاری الجزیره نیز نوشت که بازگشایی گذرگاهها، بازسازی و کمک رسانی فوری غزه جزئی از توافق میان گروه‌های فلسطینی و اسرائیلی است.

این توافق همچنین شامل از سرگیری مذاکرات غیر مستقیم درباره بررسی مسائل حل نشده و باقی مانده،  یک ماه بعد از امضای آتش بس خواهد بود.

خبرگزاری فارس نیز از غزه گزارش داد که مقامات مصری امروز یک سند مشروحی را به طرف اسرائیلی تحویل داد که در آن از اعلام آتش بس بلند مدت از عصر امروز خبر داده بود و اینکه منتظر اعلام نظر همه طرف های درگیر است.

به این ترتیب بعد از 50 روز جنگ رژیم اشغالگر قدس علیه نوار غزه که سومین جنگ از سال 2007 تاکنون محسوب می شود این رژیم در نهایت به دلیل ایستادگی ملت و مقاومت فلسطینی و پس از انکه متحمل ضربات امنیتی،‌نظامی و اقتصادی متعددی شد وادار به پذیرش خواسته های مقاومت شد و شرایط گروههای فلسطینی را برای اتش بس پذیرفت. در جریان این جنگ و براساس گزارش های رسمی 2142 نفر از جمله 700 کودک شهید و نزدیک به 11 هزار نفر مجروح و معلول شدند.

بسمه تعالی

عیدی دولت به مردم! (کاریکاتور)

بازدید از صفحه اول

ارسال به دوستان 

نسخ

آدرس را اشتباه گرفته بود. قرار بود از اتوبان همت به سمت شرق تهران بیاید و به میدان امام حسین(ع) برود، یک راست به سمت غرب رفته بود و با ساعتی تاخیر تازه به کرج رسیده بود! این حکایت اغلب ما بنی‌آدم است که آدرس را اشتباه می‌گیریم یا واقعیت‌ها را جابه‌جا و نابه‌جا می‌بینیم و از مقصد و مقصود دور می‌شویم. این حکمت از صادق آل محمد علیهم‌السلام است که «العامل علی غیره بصیرهًْ کالسائر علی غیرالطریق لایزیده سُرعه السّیر الا بعدا. آن که بدون بینش عمیق عمل کند مانند حرکت‌کننده‌ای است که در غیر مسیر حرکت کند؛ سرعت او جز بر دوری‌ وی از مقصد نمی‌افزاید.» اگر جبهه خودی و دشمن درست شناسایی نشد یا پس از شناسایی مورد غفلت قرار گرفت و خط خودی و دشمن گم شد، چشم باز می‌کنی و می‌بینی به سوی دوستان شلیک کرده‌ای و به نیابت از دشمن تلفات گرفته‌ای! یا نقشه را گم کرده‌ای و وسط محاصره دشمن گرفتار شده‌ای. این، حکایت قطب‌بندی‌های سیاسی اغواکننده و غیرواقعی در میان برخی سیاستمداران و گروه‌ها است.
 نقشه راه کلی دولت پس از یک سال تجربه‌اندوزی نیازمند چه اصلاحاتی است؟ آیا اصلا نیازی به این تغییر هست یا خیر و اگر ضرورت دارد، نقطه شروع این تغییر و اصلاح از کجا باید باشد؟ این پرسش‌ها دستمایه یادداشت حاضر است اما پیش از آن سزاوار است یک دغدغه یادآوری شود. قطب‌بندی‌های انحرافی و مرزبندی‌های مجعول، اغلب بهانه و حجابی برای نشنیدن و ندیدن است. شاید هیچ تعبیری در این باره رساتر از جملات دردمندانه‌ای نباشد که یکصد و چند سال پیش ادا شده اما گویا همین حالا بیان شده است. جملات متعلق به مجتهدی وارسته است که حاضر نشد بیرق انگلیس و روس و عثمانی را بر سردر خانه خود بکوبد و سر به دار نیرنگ‌بازانی سپرد که جباریت و اختناق رضاخانی را در آستین داشتند اما پرچمدار مشروطیت و آزادی شده بود. شیخ شهید خطاب به خودی‌ها و هم‌رزمان سابق می‌گفت «ایهاالناس من به هیچ وجه منکر مجلس شورای ملی نیستم بلکه مدخلیت خود را در تاسیس این اساس بیش از همه کس می‌دانم... اختلاف میان ما و لامذهب‌هاست که منکر اسلامیت و دشمن دین حنیف‌اند... آنچه خیلی لازم است برادران بدانند و از اشتباه‌کاری خصم بی‌مروت بی‌دین تحرّز نمایند این است که چنین ارائه می‌دهند که علما دو فرقه شده‌اند و با هم حرف دینی دارند و با این اشتباه کاری، عوام بیچاره را فریب می‌دهند که یک فرقه مجلس‌خواه و دشمن استبدادند و یک فرقه ضد مجلس و دوست استبداد! لابد عوام بیچاره می‌گویند حق با آنهاست که ظلم و استبداد را نمی‌خواهند افسوس که این اشتباه با هر زبانی و به هر بیانی بخواهیم دفع شود، خصم بی‌انصاف نمی‌گذارد.»
منطق قرآن این است که «اشداء علی‌الکفار رحماء بینهم» و «اذلهًْ علی‌المومنین اعزهًْ علی‌الکافرین» باشید. وحی الهی تفاوت مومن و منافق را در این می‌داند که مومنان امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و منافقین کار ویژه‌شان امر به منکر و نهی از معروف است! خداوند با مواخذه از مومنان می‌پرسد که «فما لکم فی‌المنافقین فئتین والله ارکسهم بما کسبوا... شما را چه شده که درباره منافقین دو گروه شده‌اید حال آن که خداوند آنها را بر اثر اعمال زشتشان وارونه کرده است و هر کس را خداوند گمراه کند هرگز راهی برای او پیدا نمی‌کنی» (آیه 88 سوره نساء). خداوند درباره منافقین می‌فرماید «هم العدو فاحذرهم قاتلهم الله... هر آینه آنان دشمن‌اند بنابراین ای پیامبر از آنان برحذر باش! خدا آنان را بکشد.» (آیه 4 سوره منافقین). بنابراین باید از خود بپرسیم کدام دگرگونی به مثابه یک درد رنج‌بار در ما پدید می‌آید که نمی‌توانیم با کفار حربی مستکبر ابرو درهم بکشیم و احیاناً لبه تندی و پرخاش و توپ و تشر را متوجه جبهه داخلی می‌کنیم؟ یا چرا برخی از ماها آن قدر که با دشمن نرم برخورد می‌کنند نمی‌توانند با منتقدان دلسوز نرمش نشان داده یا لااقل آنها را تحمل کنند؟
انصاف باید داد مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش دولتمردان و رئیس‌جمهور قرار دارد. یک طرف توده شریف مردم قرار دارند که انقلاب اسلامی آنان را ولی‌نعمت مسئولان قرار داد و همان ولی‌نعمتان به حق توقع دارند از ضرورت‌های یک زندگی آرام و پاکیزه برخوردار باشند. و در طرف دیگر قدرت‌های زورگوی عالم که از همین ملت شریف کینه‌های بزرگ به دل دارند و می‌خواهند عرصه را بر او تنگ کنند. به دوش کشیدن بار امانت در میانه این دو جبهه و صیانت از خط مقدم حقوق و مصالح ملی، آن مسئولیت بزرگی است که بر دوش دولت محترم سنگینی می‌کند و بی‌تردید باید از چنین جایگاهی حمایت و پشتیبانی کرد. کارشکنی و سنگ‌اندازی در برابر این دولت و دولت‌های قبلی حرام آمیخته با خیانت است؛ خیانتی که مع‌الاسف جماعتی با انگیزه‌های مختلف در قبال دولت قبلی مرتکب شدند و متاسفانه برخی از اجزای همان دولت در دور باطل همین طیف آلوده افتادند و به قهقرا رفتند. در عین حال همان‌گونه که کارشکنی و اصرار بر دشمنی با دولت خیانت است، حمایت از خطاها و تحسین لغزش‌ها - و خدای نکرده انحراف‌- نیز خیانت است. تحسین و تشجیع به هنگام خروج از مسیر، جز به دورتر شدن از مقصد نمی‌انجامد و اگر چاپلوسان را استثنا کنیم، چه بسا بخشی از این تحسین و تشجیع‌ها از سر ماموریت باشد تا اهداف و مشکلات اصلی فراموش شود.
دولت فعلی را مانند هر دولت دیگری می‌شود نقد کرد اما گرانیگاه و نقطه ثقل این ضرورت، برداشته شدن حجاب‌های شنیدن نقد است. ادعا بر این نیست که تمام نقدها درست، محترمانه و مودبانه است و مو لای درز هیچ یک از انتقادها نمی‌رود. اما اولین خسارت به خود دولتمردان وارد خواهد شد اگر به اعتبار یک یا چند نقد نابه‌جا یا تند، استقراء ترتیب داده و به خطا نتیجه بگیرند که پس منتقدان را نباید دید و شنید بلکه هر از گاه یک بار باید از خجالتشان درآمد و با پرخاش و تشر به آنها، شانه از بار مسئولیت خالی کرد یا خشمی را فرو نشاند و یا گروهی از حامیان- و یا مدعیان حمایت- را به هیجان آورد. دو حکمت شریف از امیرمومنان علی علیه‌السلام است که نوع ما به آن به عنوان نقشه زندگی نیازمندیم. حضرت در نامه 66 نهج‌البلاغه خطاب به عبدالله ابن عباس فرمودند «نباید برترین چیزی که از دنیایت به آن دست می‌یابی، رسیدن به لذتی یا فرو نشاندن آتش خشمی باشد بلکه باید فرونشاندن آتش باطل یا احقاق حق باشد.» بدین معنا نوع سیاست‌های معطوف به هیجان و حب و بغض‌های ناحق راه به غیر فضیلت و انسانیت می‌برد. امام همچنین در خطبه 216 می‌فرمایند «همانا هر کس شنیدن حق یا عرضه کردن عدالت بر او سنگین آید، عمل به آن دو سنگین‌تر است. پس، از گفتن حق یا مشورت دادن به عدالت دریغ نکنید.» سعه صدر به تعبیر امیر مومنان ابزار ریاست است و نوع مسئولان ما باید به این ابزار مجهز شوند اگرنه درمی‌مانند. 
باید در مجال دیگری بحث کرد که آیا نرمش برخی دولتمردان در حوزه دیپلماسی مصداق نرمش قهرمانانه بود یا نبود اما با فرض که تماما قهرمانانه بود امروز هیچ کس تردیدی ندارد این تعامل با شیطان بزرگ- حتی به قیمت برخی رفتارهای نابه‌جا- به نتیجه نرسید و به اعتبار تفرعن استکبار آمریکا به بن‌بست ختم شد. اکنون چه باید کرد؟ آیا این مسیر را نباید اصلاح کرد؟ یا باید مانند برخی نسخه‌های انحرافی آن قدر کوتاه آمد که دل جنایتکاران آمریکایی نرم شود؟ آن وقت از آن نسخه‌پیچ‌های بدخواه دولت- اما متظاهر به طرفداری- باید پرسید چنین نسخه‌ای کجای عالم جواب داد، در فلسطین عرفات یا لیبی و یا حتی شوروی که تنش‌زدایی از زمان بحران موشکی به بعد مانع شبیخون آمریکایی‌ها در ماجرای فروپاشی شوروی و سپس آشوب‌های زنجیره‌ای اوکراین و گرجستان نشد؟! هم منتقدان مسئولیت دارند رعایت حال دولت را بکنند و برای اصلاح مسیر زبان به سرزنش و ملامت نگشایند و هم دولت مسئول است که با عزت تمام به دوست و دشمن اعلام کند ما حسن ظن به خرج دادیم و انعطاف نشان دادیم اما معلوم شد مستکبران زبان تعامل و تفاهم و تنش‌زدایی نمی‌فهمند. حتی اگر مستکبران دست به صلح و دوستی نیز دراز می‌کردند حق نداشتیم به آنان حسن ظن داشته باشیم، چه رسد به اینکه ادبیات آنها مصداق «قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفی صدورهم اکبر» شد. به بیان امیر مومنان حتی بعد از صلح نیز «به تمامی از دشمن برحذر باش که همانا دشمن چه بسا نزدیک می‌شود تا غافلگیر کند. پس احتیاط  پیشه کن و دوراندیشی پیشه کن و در این زمینه حسن ظن را متهم ساز.» (نامه 53 نهج‌البلاغه)
حوزه فرهنگ و سیاست و اقتصاد نیز نمی‌تواند از این ارزیابی و بازنگری در نقشه کلی بی‌نیاز باشد. نه هر مدعی حمایتی، دوست دولت می‌باشد و نه هر منتقدی، دشمن است. اینکه بگوییم منتقدان ترسو و بزدل هستند و به جهنم که می‌لرزند و حتی صدای برخی حامیان نیز به اعتراض بلند شود، آن قدر دغدغه‌برانگیز نیست که پس از شنیدن انتقادها بگوییم «به دوستان و اعضای دولت می‌گوییم بعضی اوقات باید شرایطی پیش بیاید تا همه هر چه در دل دارند بیرون بریزند و در چنین شرایطی می‌توان رسانه‌ها، یاران ضعیف و قوی، موافقین و مخالفین واقعی را بهتر شناخت.» این تلقی دوم گارد دولت را به سمت تملق و حمایت به هر قیمت باز می‌کند و به همان میزان عرصه را بر منتقدان که هیچ حتی برای دوستان نقاد و صاحب‌نظر تنگ می‌نماید. چنین قبض و بسط معکوسی معمولا راهزن صاحب‌منصبان و خواص در مسیر حق و مصلحت شده است.
رئیس‌جمهور محترم در گذشته بر دغدغه‌های ارزشمندی انگشت تاکید گذاشته است؛ چه آنجا که فتنه‌گران و آشوب‌طلبان را اوباش و مزدوران حقیر استکبار برشمرد و چه آن زمان- سال 81- که از موضع دبیر شورای عالی امنیت ملی نسبت به برخی اتفاقات در وزارت نفت از جمله قرارداد 25 ساله کرسنت ابراز نگرانی کرد. اکنون پرسش این است که آیا متهمان آن جرم‌های بزرگ توبه کرده‌اند که در مصدر برخی امور قرار گرفته‌اند؟ اگر آقای روحانی به درستی در سال 81 به رئیس‌جمهور وقت هشدار داد که در قرارداد کرسنت «حقوق ایرانیان نادیده گرفته شده و سالیان دراز گرفتار آن خواهیم بود و قیمت تعیین شده بسیار پایین است... از یک سال پیش وزیر نفت پاسخی به سوالات مطرح شده نمی‌دهد» آیا امروز نباید نگران باشیم که عاملان این بی‌قانونی و کم‌فروشی در وزارت نفت چه می‌کنند؟ یا اگر گفتیم دولت به رای نمایندگان در استیضاح وزیر علوم احترام می‌گذارد، پس از آن مسئولان دولت حق دارند بگویند راه وزیر معزول را ادامه می‌دهیم حتی اگر 10 وزیر دیگر برکنار شود؟! در این میان به عنوان فقط یک مثال از ده‌ها کوتاهی، تکلیف خانواده آن چند دختر دانشجو چه می‌شود که فرزندشان به خاطر دست‌درازی یک استاد بی‌شخصیت دست به خودکشی زدند و حالا می‌بینند همان استادنمای منحط به اعتبار خط‌کشی‌های مجعول سیاسی، سرکار خود برگشته است؟ یا مثلا می‌شود آبروی 3هزار بورسیه را قربانی مطامع سیاسی و باج‌خواهی از مجلس کرد و بعد گفت آمار متخلفان 1500 بلکه 800 نفر است و پس از آن هم معلوم شود برخی مسئولان وزارت علوم یک نوچه رسانه‌ای را برای تسویه حساب سیاسی به بازی گرفته‌اند. حتی اگر 10، 20 یا 50 نفر در ماجرای بورسیه تخلف کرده بودند- که در آن صورت باید تک‌تک‌شان را رسوا کرد و تعجب این است که چرا معرفی نمی‌شوند- آیا مسئولان ذیربط مجاز بودند با حیثیت 3‌هزار بورسیه ارشد بازی کنند؟ و بالاخره اینکه آیا دولتمردان پس از یک سال حق دارند به جای ارائه کارنامه و صورت حساب «هزینه- خدمات» مدعی افشاگری شوند و در این مقام نیز فقط تهمت حواله کنند و بدین ترتیب خیال کنند دهان منتقدان را می‌بندند؟! آنگاه با این آدرس غلط 3 سال بعد دولت محترم در کدام ایستگاه ایستاده است؟

ا

نویسنده سرشناس عرب طی مقاله‌ای نوشت که سرنگونی پهپاد اسرائیلی توسط سپاه پاسداران ایران تحول مهمی در سایه التهابات خاورمیانه است.